Ze belandde van de hemel in de hel. Statenlid Laura van Hazendonk (30) beviel eind vorig jaar van zoontje Ties. Het kindje overleed na 18 dagen aan een streptokokkeninfectie. Nu is ze opnieuw zwanger en dient ze haar ontslag in als statenlid, omdat als de baby straks wordt geboren, ze te weinig verlofdagen heeft. “Ik voel me hiertoe gedwongen door de rechtlijnige verlofregels in de politiek.”

In een ‘normale’ baan krijgt iedere zwangere vrouw 16 weken zwangerschapsverlof. Mocht er iets naars gebeuren zoals bij Laura, dan kan een werknemer 2 jaar ziekteverlof krijgen. Voor politici geldt dat niet. Zij mogen tijdens een zittingstermijn 3 keer 16 weken, in totaal 48 weken, niet actief zijn.

Laura heeft de eerste periode van 16 weken gebruikt aan de zwangerschap, geboorte en zorg voor Ties. Die andere twee perioden gingen op aan rouw om haar baby. Ze meldde zich die weken ziek omdat het overlijden van Ties slopend en energievretend was.

Slopend
Voor Laura, die nu opnieuw zwanger is, betekent dit dat ze geen verlofdagen meer heeft. “Ik twijfelde al of ik weer helemaal volle bak aan de slag kon. Nu ik ook nog zwanger ben, is het helemaal duidelijk. Dat is niet te doen. Daarom heb ik mijn ontslag aangeboden, hoe jammer ik dit ook vind.”

Baan naast politiek
Het is niet zo dat tijdens Laura’s eerdere verlof de statenzetel leeg bleef. Wanneer een politicus verlof neemt, wordt de politicus tijdelijk ontslagen en vervangen door een partijgenoot op de kieslijst. Toch is die vervanging beperkt tot 48 weken.

Politici in de gemeenteraad en provincie krijgen een vergoeding voor hun werk maar dat is niet genoeg om van te leven. Ze hebben er meestal een baan naast om rond te komen. In de landelijke politiek is die vergoeding hoger. “In mijn geval ben ik onderzoeker naast mijn politieke werk”, licht Laura toe.

Er is een reden voor de strikte verlofregels voor politici. Dit heeft te maken met het feit dat de kiezer op deze politicus heeft gestemd. Als een politicus voortdurend vervangen wordt door een ander, is dat niet goed voor de geloofwaardigheid en aanzien van het ambt, zo is de redenering van de vorige en huidige minister.

Laura, die een provinciale zetel inneemt voor GroenLinks, kan zich best vinden in deze redenering, tot op zekere hoogte. “Dit betekent in de praktijk dat jonge vrouwen zoals ik, mantelzorgers en chronisch zieken in de lokale en provinciale politiek in de problemen komen.”

Commissaris ook voor maatwerk
Volgens Laura zou er soms maatwerk in de politieke verlofregeling moeten worden toegepast. Ook de Brabantse commissaris van de Koning, Ina Adema, steunt haar hierin. “Ik heb haar meerdere malen gesproken over haar verdrietige situatie. Haar verhaal bewijst dat er omstandigheden zijn die het jonge vrouwen moeilijk of onmogelijk maken om Statenlid te zijn en als volksvertegenwoordiger te functioneren. Ik denk dat dit een signaal is aan de minister om de wet- en regelgeving op dit punt te herzien.”

Tijd en energie om voor een soepelere verlofregeling te vechten, heeft Laura niet. “Ik zet nu alles op alles om mijn leven weer op de rit te krijgen en de beste moeder te worden die ik kan zijn.”