“Zij wilde seks. Alles mocht, alles kon”, zegt de verdachte.© Pexels/Rijnmond
Het slachtoffer komt met een knuffelbeer stevig tegen zich aangeklemd de rechtszaal binnen. Haar verhaal staat op papier. “We hadden seks, maar ik wilde het niet. Ik mocht niets zeggen want dan zou hij me iets aandoen. Ik ben bang.” Esther* verlaat de zaal weer.
Ze kan het niet opbrengen langer aanwezig te zijn, in de buurt van de verdachte. Hij reageert verbaasd op haar verhaal. “Ik snap dit niet, zo ken ik haar niet.”
De 69-jarige R.H. heeft bekend dat hij seks had met Esther, maar dat wilden ze beiden, zegt hij. “We waren verliefd en zij nam vaak het initiatief. Ze zei nooit nee. Ik zie haar niet als slachtoffer, ze is in die rol gekropen.”
Tegelijk zegt hij: “Ik heb veel spijt. Achteraf snap ik dat het niet normaal was.” Want het was geen normale relatie. Het meisje is verstandelijk beperkt en was aan zijn zorg toevertrouwd. Gedurende vele jaren.
Vuilniszak
Het gebeurde allemaal in zorgboerderij Aurelia in Oudenhoorn, bij Hellevoetsluis. Daar worden verstandelijk beperkte jongeren opgevangen, ze kunnen er ook permanent wonen. “Het was de droom van mijn vrouw. We hebben de boerderij samen opgezet, tien jaar geleden.”
Een van de eerste bewoners is Esther. Na een moeilijke jeugd, waarbij zij met haar broers en zussen uit huis zijn geplaatst, vindt zij als 10-jarige een nieuw thuis in Oudenhoorn. Ze arriveert met slechts een vuilniszak, verder niets. Ze krijgt een speciale band met R. H., die haar als zijn oogappel beschouwt.
Man (68) verdacht van seksueel misbruik in woongroep voor verstandelijk beperkten
“We deden veel samen: spelletjes, films kijken, eten.” R.H. heeft wekelijks een slaapdienst in de zorgboerderij en dan gaat het mis. Esther is 18 jaar als hij per ongeluk haar borsten aanraakt. Ze reageert niet boos of verschrikt, zegt hij, en dat triggert hem verder te gaan.
“Zij wilde seks. Alles mocht, alles kon. Mijn vrouw was nog niet weggereden van het terrein, of zij kwam al naar beneden.”
Esther zegt dat ze het heel anders heeft ervaren. Dat blijkt ook uit haar verhaal, dat in de rechtszaal van Dordrecht wordt voorgelezen: “Ik ben bang dat hij weer langskomt. Ik heb soms gedachtes dat ik voor de trein spring of mezelf pijn doe.”
Huisarts
Ze durft het in die tijd niet aan anderen te vertellen, maar door een bezoek aan de huisarts komt het toch uit. De jonge vrouw meldt zich daar met pijn in de buik en de schaamstreek, het gevolg van ruwere seks, onder meer met een komkommer.
Het hoge woord komt eruit als ze praat met de vrouw van R.H. en een begeleider van de zorgboerderij. De vrouw wijst haar man direct de deur en heeft geen contact meer met hem. Zij en één van de zoons runnen inmiddels de zorgboerderij. “Ik ben alles kwijt”, zegt de verdachte.
Esther doet in een speciaal studioverhoor uitgebreid haar relaas bij de politie. Ze heeft haar knuffelbeer bij zich en tijdens het verhoor zit zij te kleuren.
Het Openbaar Ministerie zegt dat er geen sprake is geweest van vrijwillige seks, omdat het een ongelijkwaardige verhouding was: de man is bijna vijftig jaar ouder, hij was haar zorgverlener en het meisje is verstandelijk beperkt.
Nog een kind
“Ze is zeer kwetsbaar en met haar IQ van 56 is zij eigenlijk nog een kind en heeft niet de wil om ‘nee’ te kunnen zeggen”, aldus de officier van justitie. “Het was aan hem om te stoppen, niet aan haar.”
Onderweg wrijft de taxichauffeur over het geslachtsdeel van zijn verstandelijk beperkte passagier
“Een zorgboerderij is een prachtig concept. Een serene plek, een veilige haven voor mensen met problemen. De muren van veiligheid zijn kapotgeslagen door de verdachte.”
De eis: een gevangenisstraf van drie jaar, waarvan een half jaar voorwaardelijk. Bij de man is geen stoornis vastgesteld, dus er is geen verzoek hem te laten behandelen. Het OM wil dat hij geen contact opneemt met het slachtoffer en gedurende vijf jaar niet werkzaam is in de zorg of maatschappelijk werk.
Poep op celdeur
Advocaat Stefan van Paridon vraagt zijn cliënt zo snel mogelijk vrij te laten. In de cel heeft R.H. het niet makkelijk. “Hij wordt belaagd, er is poep op zijn celdeur gesmeerd. De daad hoort in de penitentiaire inrichting, deze mens niet.”
De verdachte biedt tot slot nogmaals zijn excuses aan, maar blijft herhalen dat het meisje het zelf zo graag wilde en toch echt nee had kunnen zeggen. “Ik wilde haar niet teleurstellen.”
Esther verblijft inmiddels in een andere zorginstelling. De rechter in Dordrecht doet op 3 september uitspraak.
