
Een werknemer van een recyclingbedrijf is nét een maand in dienst als hij zich ziek meldt. Hij heeft een knie verdraaid en kan zijn werkzaamheden als chauffeur niet uitvoeren. Althans, zo beweert hij. Maar als zijn baas een bosje bloemen wil langsbrengen, valt hij door de mand. Hij wordt op staande voet ontslagen.
De man komt vorig jaar mei in dienst bij een recyclingbedrijf in Rotterdam. Vier dagen nadat zijn proeftijd van een maand is verlopen, meldt de chauffeur zich al ziek. Hij heeft zijn knie verdraaid tijdens werk. Dus de komende tijd achter het stuur zitten? Dat gaat écht niet.
Zijn baas wil hem een hart onder de riem steken en gaat langs om hem een bloemetje te geven. Dat niemand opendoet, vindt hij wat vreemd. Zeker gezien de appjes die de man verstuurde: ‘Ik kan de deur niet uit, ik loop met krukken’.
Baas gaat opnieuw langs
Zijn baas besluit op een later moment opnieuw langs te gaan. Maar wéér is niemand thuis. Tot de man plots met een auto de straat komt ingereden. Hij loopt, zonder krukken, een trap op en vertrekt niet veel later weer in de auto naar de afspraak met de bedrijfsarts. Zijn baas ziet het ondertussen allemaal aan.
Bij de bedrijfsarts gaan de leugens verder. De man beweert dat hij zijn knieklachten op 3 juni heeft opgelopen. Volgens de doorverwijzing van de huisarts had hij juist op 31 mei zijn knie verdraaid. Op beide dagen was hij voor het bedrijf aan het werk, maar van knieklachten was geen sprake, zo vertellen collega’s. Hij heeft destijds gewoon zijn werkzaamheden verricht.
Alhoewel de bedrijfsarts na de verklaringen van de werknemer concludeert dat hij ‘niet in staat is om zelfstandig deel te nemen aan het verkeer’ vanwege zijn klachten, weet zijn baas genoeg. Hier is overduidelijk sprake van frauduleus ziekteverzuim.
Privédetective
Maar hoe maak je dat hard? Zijn baas besluit een bedrijfsrecherchebureau in te schakelen. Zonder dat de man dat weet, duikt een privédetective in zijn leven. En al binnen vier dagen wordt de ‘zieke’ werknemer ontmaskerd. Hij blijkt in zijn vrije tijd het nodige uit te spoken.
Op video’s is te zien hoe de man doodleuk op het voetbalveld staat en hoe hij, zonder krukken, zijn hond uitlaat. Het is een flink dier, de man moet soms stevig aan de lijn trekken, zo schrijft de detective in het rapport dat het recherchebureau naar het bedrijf opstuurt. Ondertussen loopt de man niet op stevige schoenen, zoals je zou verwachten bij knieklachten, maar op badslippers.
Ook blijkt hij gewoon te kunnen autorijden en trappen op- en af te lopen. Oftewel: uit niets blijkt dat hij daadwerkelijk knieklachten heeft. Direct daarna besluit zijn baas om de werknemer op staande voet te ontslaan.
De man stapt naar de rechter. Zijn baan hoeft hij niet terug, maar het ontslag is volgens hem niet rechtsgeldig. Hij vindt dat het bedrijf veel te ver ging met het inschakelen van een recherchebureau. Dat was een inbreuk op zijn privacy en hij eist een vergoeding.
Inbreuk op privacy
De rechter denkt daar anders over. Die vindt dat het inschakelen van een onderzoeksbureau in dit geval een doelmatig middel was. Ja, de man werd bespied en dat maakt inbreuk op de privacy, maar gezien de terechte bedenkingen van de werkgever, ‘weegt het belang om de waarheid te achterhalen zwaarder’.
Bovendien is de ernst van de inbreuk beperkt gebleven. De werknemer is slechts vier dagen lang geobserveerd en dat gebeurde allemaal op de openbare weg.
De rechter vraagt de man wel of hij verklaringen heeft die de bevindingen van de detective tegenspreken. De werknemer zegt alleen op krukken te lopen ‘als hij moe is en als zijn medicijnen zijn uitgewerkt’. En autorijden? Dat gaat hoogstens een half uur.
Foto’s en video’s
Maar dat vindt de rechter moeilijk te geloven, aangezien de detective op verschillende tijdstippen gedurende de dag foto’s en video’s van hem maakte. Het ontslag op staande is dus rechtsgeldig, zo oordeelt de rechter. Het feit dat de man in de schuldsanering zit, doet daar niets aan af.
Het bedrijf hoeft dan ook geen vergoedingen te betalen. Wel heeft hij recht op 525 euro vanwege gemaakte overuren, maar dat geld ziet hij nooit terug. Hij moet namelijk andersom 345,60 euro aan teveel ontvangen loon terugbetalen, 5000 euro aan kosten voor het recherchebureau en minimaal 949 euro aan kosten voor de rechtszaak.